Er zijn heel wat helden in mijn leven.
Bovenaan staan natuurlijk mijn ouders, mijn gezin en mijn hele familie.
Zij staan volledig achter mijn vrijwilligerswerk in Burkina Faso en steunen me waar het maar kan.
Daarbuiten is er Henriëtte die volop wafels bakt voor het project en de vele vrienden die er altijd staan als ik iets organiseer tvv het project. Dank jullie helden in het Noorden.
In het Zuiden heb ik 3 helden:
Abbé Pierre Sanou: hij is er altijd wanneer ik uitleg vraag over problemen in het project. Hij is de drijfveer bij alle projecten die worden gerealiseerd. Hij neemt telkens vakantie als ik op bezoek kom om aan al mijn vragen te voldoen. Daarbij heeft hij ook nog een zeer verantwoordelijke job als directeur van alle Katholieke radio’s in Burkina Faso.
Françoise: Een meisje in de fleur van haar leven. Ze is in armoede opgegroeid, maar heeft de kans gekregen om te studeren in moeilijke omstandigheden. De laatste 3 jaren staat ze ook dag en nacht klaar voor de kinderen van het internaat. Ze zorgt voor de zieken, ze helpt mee bij hun huiswerk en lessen, ze organiseert het volledig leven in het internaat. Chapeau voor zo’n jong meisje. Ik merk ook dat de kinderen haar heel graag hebben en haar zien als een tweede mama.
Marie: de kokkin van het gezelschap. Zij is ook de stilste, maar oo zo begaan met de kinderen.
Ze staat er elke dag om voor de kinderen te koken, in zeer moeilijke omstandigheden. En ze doet het met liefde. Ook als ik er ben. Dan kookt ze alles wat ik graag heb. Het is een zalige dame. Thuis heeft ze ook nog een gezin van 4 kinderen. 2 ervan studeren en de 2 jongsten zitten in het middelbaar onderwijs. Daarbij heeft ze ook nog de zorg van haar eerste kleindochter op zich genomen, zodat de jonge mama haar studies kan afmaken.
Ik heb alleen maar heel veel bewondering voor alles wat deze 3 mensen doen.
Ik hoop van harte dat ik nog lang met deze mensen kan samenwerken.
Barka!
